27 marzec 2022 Hovawart - mioty
FCI nr 140 /24.06.2014/, wersja angielska
BOSTON TERRIER
Pochodzenie: Stany Zjednoczone
Data publikacji obowiązującego wzorca: 28.01.2013.
KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa.
Klasyfikcja F.C.I.: Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 11 Małe molosowate. Nie podlegają próbom pracy.
Boston terrier jest psem żywym, bardzo inteligentnym, o gładkiej szacie; krótkogłowy, zwartej budowy, o krótkim ogonie; harmonijny. Maść pręgowana, focza (czarna z rudym odcieniem) lub czarna z równo rozłożonymi białymi znaczeniami. Głowa proporcjonalna do wielkości psa, a jej wyraz wskazuje na wysoki stopień inteligencji. Tułów raczej krótki i zwarty, kończyny mocne i eleganckie, ogon krótki. Żaden element budowy nie przeważa i nie zaburza proporcji. Sprawia wrażenie zdecydowanego, silnego i aktywnego, a równocześnie dystyngowanego. Ruchy płynne i pełne wdzięku. Proporcjonalne połączenie maści i białych znaczeń jest szczególnie wyróżniającą cechą doskonałych przedstawicieli rasy. Należy zwracać szczególną uwagę na harmonijną budowę, wyraz, maść i białe znaczenia, przy ocenie ogólnego wrażenia wobec innych cech. Kształtna, krótka i zwarta sylwetka boston terriera, w połączeniu z jego charakterystyczną graniastą głową i kufą oraz frapującymi znaczeniami, tworzą oryginalną postać niebywale zgrabnego i uroczego Amerykanina: boston terriera. Przy porównaniu osobników obu płci, jedyną widoczną różnicę stanowi nieco subtelniejsza budowa suk.
Długość kończyn musi harmonizować z długością tułowia, nadając rasie jej frapującą, kwadratową i zwartą sylwetkę. Boston terrier jest psem o mocnej budowie; nie może sprawiać wrażenia ani lekkiego, ani topornego zwierzęcia. Kościec i muskulatura muszą być proporcjonalne do masy i budowy ciała i uwydatniać je.
Boston terrier jest przyjacielskim i żywym psem. Rasa ta ma wspaniałe usposobienie i jest niezwykle inteligentna; co czyni boston teriera niezrównanym towarzyszem.
Czaszka: Graniasta, płaska na górze, pozbawiona zmarszczek; czoło spadziste. Stop: Dobrze zaznaczony.
Nos: Czarny i szeroki, z wyraźnie zaznaczoną linią między nozdrzami. Nozdrza rozwarte. Kufa: Krótka, graniasta, szeroka i głęboka, proporcjonalna w stosunku do czaszki. Pozbawiona zmarszczek. Długość mniejsza, niż szerokość czy głębokość – nie przekracza ok. 1/3 długości czaszki. Kufa od stopu do końca nosa – równoległa do sklepienia czaszki. Wargi: Głęboko zachodzące, ale nie obwisłe; całkowicie zakrywają zęby, gdy pysk jest zamknięty. Szczęka/Żuchwa/Zęby: Szczęka i żuchwa szerokie, kwadratowe, z krótkimi, równymi zębami. Zgryz – cęgowy lub lekki przodozgryz – tak, by przydać graniastości kufie. Policzki: Płaskie. Oczy: Szeroko rozstawione, duże, okrągłe i ciemne. Osadzone frontalnie; widziane z przodu – zewnętrzne kąciki są w linii policzków. Wyraz: Czujny i sympatyczny, wskazujący na wysoki stopień inteligencji. Jest to najistotniejsza cecha, charakteryzująca tę rasę. Uszy: Małe, noszone prosto ku górze; naturalne lub przycięte tak, by harmonizowały z kształtem głowy; osadzone możliwie blisko brzegu czaszki.
Długość szyi musi nadawać całej sylwetce wrażenie harmonii. Jest nieco łukowata; niesie głowę z wdziękiem i płynnie przechodzi w obręcz barkową.
Powinien wydawać się krótki. Górna linia: Prosta. Grzbiet: Na tyle krótki, by nadać kwadratowy kształt sylwetce. Zad: Lekko zaokrąglony do nasady ogona. Klatka piersiowa: Głęboka, dość szeroka, żebra zaokrąglone i zachodzące daleko do lędźwi.
Osadzony nisko, krótki, cienki i zwężający się; prosty lub korkociągowaty. Nie może być noszony powyżej poziomu grzbietu (uwaga: preferowana długość ogona nie przekracza ¼ odległości od nasady do stawu skokowego).
Wrażenie ogólne: Ustawione umiarkowanie szeroko, w przedłużeniu górnego brzegu łopatki. Kończyny o prostym kośćcu. Łopatki: Ukośnie ustawione ku tyłowi, co umożliwia stylowy chód boston terriera. Łokcie: Nie odstają do wewnątrz, ani na zewnątrz. Nadgarstki: Krótkie, mocne. Pierwszy palec można usuwać. Łapy: Małe, okrągłe i zwarte; nie mogą być skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz; palce wysklepione; krótkie pazury.
Uda: Mocne, dobrze umięśnione i prawidłowo ustawione. Stawy kolanowe: Dobrze ukątowane. Śródstopie: Krótkie, nisko nad łapami; nie skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz; z wyraźnie ukątowanym stawem skokowym. Tylne łapy: Małe i zwarte, z krótkimi pazurami.
Okrągławe, mocne i zwarte. Palce zwarte i wysklepione. Wilcze pazury powinny być usunięte, chyba, że jest to w danym kraju zabronione. U psów czarnych i czarnych podpalanych pazury czarne, u blond mogą być jaśniejsze.
Chód boston terriera jest ruchem śmiałego, pewnie kroczącego psa. Kończyny przednie i tylne stawiane pewnie ku przodowi, w jednej linii, rytmicznie. Każdy krok podkreśla wdzięk i siłę psa.
Krótki, gładki, lśniący, delikatnej struktury.
Pręgowana, focza lub czarna, z białymi znaczeniami. Pręgowana preferowana jedynie wówczas, gdy wszystkie inne cechy są tej samej klasy. (Uwaga – definicja barwy foczej: wydaje się czarna, jednak oglądana w słońcu lub jasnym świetle, ma rudy odcień). Wymagane znaczenia: Biała otoczka na kufie, biała strzałka między oczami, biała pierś. Pożądane znaczenia: Biała otoczka na kufie, regularna biała strzałka między oczami i na pokrywie czaszki, biała obroża, biała pierś, białe – częściowo lub w całości – kończyny przednie, a kończyny tylne – białe poniżej stawów skokowych. (Uwaga: okazów doskonałych nie należy oceniać niżej z powodu braku „pożądanych znaczeń”). Pies z przewagą bieli na głowie lub tułowiu musi posiadać dostatecznie dużo innych zalet, by zrównoważyć te niedostatki.
Wyróżnia się następujące kategorie wagowe: Poniżej 15 funtów (6,8 kg) 15 do poniżej 20 funtów (6,8 - 9 kg) 20 funtów do nie więcej niż 25 funtów (9 - 11,35 kg).
ŁĄCZNIE 100
Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i wpływu na zdrowie i dobrostan psa. Wygląd toporny, klocowaty. Ściśnięte nozdrza. Oczy ukazujące zbyt dużo białkówki lub migotkę. Wymiary ucha nieproporcjonalne wobec wymiarów głowy. Zbyt wysoko noszony ogon. Kończyny zbyt lekkiej budowy. Strome stawy kolanowe. Płaskie, niewysklepione łapy. Toczący, wiosłujący lub pląsający ruch; wysokie podciąganie kończyn przednich.
Skrzywienie żuchwy. Język i zęby widoczne – w jakimkolwiek stopniu – przy zamkniętym pysku. Grzbiet karpiowaty lub łękowaty. Płaska klatka piersiowa. Ruch – jakikolwiek krzyżowanie kończyn przednich bądź tylnych.
Agresja lub nadmierna nieśmiałość. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. Nos z różowymi plamami. Oczy niebieskie lub z jakimkolwiek śladem niebieskiego koloru. Kopiowany ogon. Maść jednolicie czarna, pręgowana lub focza, bez wymaganych białych znaczeń. Maść szara lub wątrobiana.
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny. Do hodowli powinny być dopuszczone jedynie psy czynnościowo i klinicznie zdrowe, o budowie typowej dla rasy.
